لوله گذاری تراشه و تراکئوتومی

لوله گذاری تراشه و تراکئوتومی لوله گذاری داخل تراشه لوله گذاری داخل تراشه (انتوباسیون داخل تراشه) یک اقدام موثر برای رفع انسداد راه هوایی فوقانی، اطمینان از عدم انسداد راه هوایی و انجام تنفس مصنوعی است. این در حال حاضر یک روش بسیار مهم برای نجات بالینی مشکلات تنفسی بدحال است. مزایا: ① تجهیزات ساده، عملیات راحت و اثر سریع و موثر است. ②می تواند تنفس بدون مانع را حفظ کند و مکش ترشحات تنفسی تحتانی را تسهیل کند. ③ تسهیل تامین اکسیژن، افزایش فشار جزئی اکسیژن شریانی و تخلیه بیش از حد دی اکسید کربن. ④ برای افزایش تهویه آلوئولی موثر، انجام تنفس مصنوعی تحت فشار یا تنفس مصنوعی دهان به لوله راحت است.

【نشانه ها】

1. افرادی که نیاز به تسکین فوری انسداد گلو دارند، مانند تنگی نفس نوزادی، سندرم دیسترس تنفسی نوزادان، انسداد حاد گلو عفونی، ادم حاد گلو، توده های گردن یا تورم عفونت که حنجره و نای را فشرده می کند و باعث مشکلات تنفسی می شود.

2. احتباس ترشحات دستگاه تنفسی تحتانی مستلزم ساکشن به موقع است.

3. نارسایی تنفسی ناشی از علل مختلف نیاز به تنفس مصنوعی دارد.

4. در برونکوگرافی اطفال و تراکئوتومی اطفال ابتدا لوله گذاری تراشه لازم است. تجهیزات لوله گذاری تراشه ساده و با لارنگوسکوپ بیهوشی و لوله گذاری است (شکل 3-13-1). در حال حاضر کاربرد بالینی لوله گذاری تراشه شامل لوله گذاری لاستیکی، لوله گذاری پلی وینیل کلراید و لوله گذاری پلی اتیلن سیلیکونی است. در این میان، لوله سیلیکونی کمترین و لوله لاستیکی بیشترین تحریک را دارد. مشخصات لوله گذاری به 14 عدد از F (سیستم قانونی) 10، 12، 14، 16، 18 تا F36 تقسیم شده است. با توجه به سنین مختلف مشخصات مختلفی را انتخاب کنید. به طور کلی: F10-12 برای نوزادان، F{10}} برای نوزادان 1 تا 11 ماهه، F16-20 برای 1-2 سال، F20-22 برای {{ 16}} سال، F22-24 برای 5-6 سال، 7- استفاده از F24 تا 26 برای 9 سال، F26 تا 28 برای 10 تا 14 سال، F30 تا 34 برای جوان و زنان بالغ و F34 تا 36 برای مردان بالغ.

[رویکرد لوله گذاری]

1. لوله گذاری داخل تراشه ترانس بینی: مزایا عبارتند از: ① لوله گذاری خیلی ضخیم نیست و احتمال آسیب رساندن به حنجره کم است. ② برای درک واکنش به لوله گذاری، مخاط بینی را مشاهده کنید. ③ بهتر ثابت شده است. ④بیمار نمی تواند لوله لوله گذاری را گاز بگیرد و مانع بلع نمی شود. ⑤ کسانی که در باز کردن دهان مشکل دارند باید از طریق بینی انتوبه شوند. معایب عبارتند از: ① عمل زمان بر است و موفقیت آمیز آن دشوار است. ②طول لوله و حفره داخلی کوچک است و فضای مرده بزرگ است. به راحتی توسط ترشحات مسدود می شود و مقاومت تنفسی را افزایش می دهد. ③به راحتی می توان عفونت حفره بینی را به دستگاه تنفسی تحتانی وارد کرد.

2. لوله گذاری داخل تراشه دهان مزایای آن عبارتند از: ① عمل ساده و راحت. ②به حفره بینی آسیب ندهید. ③مکیدن آسان ترشحات تنفسی تحتانی. ④ تغییر لوله گذاری آسان تر است. معایب عبارتند از: ① لوله لوله گذاری به راحتی قابل تعمیر نیست و سر خوردن لوله به راحتی می تواند باعث آسیب گلو شود. ②بیمار احساس ناراحتی می کند و مانع جویدن و بلعیدن می شود.

[روش لوله گذاری]

1. بیهوشی: کودکان نیازی به بیهوشی ندارند. بزرگسالان از 1% دکائین برای اسپری کردن حلق و حنجره به عنوان بی حسی موضعی استفاده می کنند.

2. وضعیت: حالت خوابیده به پشت را بیشتر بگیرید، با سر کمی بالا و عقب.

3. روش: (1) لوله گذاری دهان: گاز را روی انسیزور فوقانی بیمار قرار دهید. دست چپ جراح لارنگوسکوپ بیهوشی را نگه می‌دارد یا لارنگوسکوپ را مستقیماً به سمت گلو می‌کشد و اپی گلوت را می‌بیند، اپی گلوت بالا می‌آید و گلوت را آشکار می‌کند و دست راست نوک لوله لوله‌گذاری را با یک هسته راهنمای فلزی نگه می‌دارد (معمولاً سیم فولادی ضخیم تر) در صدا روی در، هنگامی که گلوت استنشاق باز می شود، لوله لوله گذاری بلافاصله وارد می شود و بازدم گاز در انتهای عقب لوله به این معنی است که لوله وارد نای شده است. پس از تنظیم لوله لوله گذاری در عمق مناسب، هسته راهنمای فلزی را بیرون بکشید. درپوش گزش و لوله لوله گذاری را با هم روی گونه ثابت کنید. (2) لوله گذاری بینی: نوع مناسب لوله گذاری بینی را انتخاب کنید، روان کننده را به قسمت بیرونی لوله بزنید، از طریق حفره بینی، از طریق نازوفارنکس و اوروفارنکس وارد لوله شوید. موقعیت سر را تنظیم کنید و لوله را از طریق گلو وارد نای کنید. هنگامی که لوله گذاری دشوار است، می توان از یک لارنگوسکوپ بیهوشی برای وارد کردن لوله گذاری از طریق گلوت همانطور که در بالا توضیح داده شد استفاده کرد. گلوت تحت بیهوشی لارنگوسکوپ، یا لوله گذاری دهان یا بینی شکست می خورد، می توان از این روش استفاده کرد. روش: پس از بی حسی سطحی (1% دکائین) اوروفارنکس، حنجره و مخاط بینی، از لارنگوسکوپ فیبر یا برونکوسکوپی فیبر برای عبور از لوله گذاری استفاده کنید و آندوسکوپ فیبر را از طریق دهان یا بینی وارد حنجره یا نای کنید. سپس به روش هومیوپاتی کانول بیهوشی تحت هدایت آندوسکوپ فیبر به داخل نای هل داده می شود. هنگامی که تنفس مصنوعی پس از لوله گذاری انجام می شود، باید مشاهده کرد که آیا انبساط قفسه سینه در هر دو طرف متقارن است و آیا صدای تنفس ریه ها در دو طرف است یا خیر. برابر هستند.

[عوارض]

از عوارض لوله گذاری تراشه می توان به ساییدگی حنجره و نای، زخم، ادم، تشکیل گرانولاسیون، دررفتگی غضروف خاردار، آرتریت سیلندروئید و نای غشایی اشاره کرد. موارد شدید می تواند باعث تنگی گلو شود و علل عوارض عبارتند از: ① اپراتور در عمل بی مهارت یا بی دقت است. ②کیفیت لوله گذاری خوب نیست. ③انتخاب نادرست لوله ها یا لوله های بیش از حد ضخیم. ④عفونت ثانویه ⑤زمان لوله گذاری بیش از حد طولانی است،

【موارد احتیاط】

1. کانولای انتخاب شده باید از نظر تحریک کوچک، اندازه مناسب و به خوبی ثابت باشد.

2. عمل آسپتیک برای جلوگیری از عفونت.

3. عملیات سبک و دقیق است.

4. خیلی کم عمق یا خیلی عمیق وارد نکنید، کودکان باید 2.{2}} سانتی متر زیر گلوت وارد شوند، و بزرگسالان باید از 4-5 سانتی متر استفاده کنند.

5. زمان لوله گذاری برای کودکان نباید بیش از 72 ساعت و برای بزرگسالان 48 ساعت باشد. اگر در این مدت اکسیژن خون پس از اکسیژن و تنفس مصنوعی بهبود نیافت، باید تراکئوتومی انجام شود.

6. کودکان نباید از لوله گذاری کاف دار استفاده کنند. برای جلوگیری از نکروز فشاری موضعی، کاف بزرگسالان نباید هر ساعت به مدت 5-10 دقیقه بیش از حد باد و تخلیه شود.

7. دادن مایعات کافی و دادن آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت. هنگام استفاده از ونتیلاتور مصنوعی پس از لوله گذاری، همیشه باید به تنظیم فشار یا حجم ونتیلاتور توجه کنید. هنگامی که تنفس مصنوعی وجود ندارد، انجام تنفس مصنوعی با کیسه هوای فشرده ساده‌تر است. برای تنفس مصنوعی با اکسیژن تحت فشار، فشار کودکان نباید از 30cmH2O تجاوز کند. سرعت 40 بار در دقیقه هر حجم هوا 20 میلی لیتر است. نسبت زمانی بین باد کردن (دم) و بازدم (بازدم) باید 1:2 باشد. در صورت امکان، تجزیه و تحلیل گازهای خون باید برای درک تأثیر تنفس مصنوعی انجام شود. تراکئوتومی تراکئوتومی یک عمل اورژانسی برای نجات بیماران بدحال است. این عمل جراحی برش دیواره قدامی نای گردن است تا بیمار بتواند از طریق مجرای تازه ایجاد شده تنفس کند. این عمدتا برای نجات بیماران مبتلا به حنجره مسدود شده استفاده می شود.

[آناتومی کاربردی]

نای گردنی در وسط گردن قرار دارد و پوست، فاسیا، عضله استرنوهیوئید و عضله استرنوتیروئید جلوی آن را می پوشاند. لبه های داخلی ماهیچه های نواری در دو طرف در خط وسط گردن به یکدیگر متصل می شوند و یک خط سفید را تشکیل می دهند. هنگام انجام تراکئوتومی، این خط را دنبال کنید تا به قسمت عمیق جدا شود، که باعث می شود نای راحت تر ظاهر شود. حدود 7 تا 8 حلقه تراشه در نای گردنی وجود دارد. ایستموس تیروئید به طور کلی در حلقه های 2 تا 4 نای قرار دارد. برش نای باید در لبه تحتانی تنگه ایجاد شود تا از آسیب به تیروئید و خونریزی جلوگیری شود. شریان و ورید بی نام در دیواره جلوی حلقه 7 تا 8 نای قرار دارند، بنابراین برش نباید خیلی کم باشد. در دیواره خلفی نای غضروفی وجود ندارد و با دیواره جلویی مری متصل است. هنگامی که نای بریده می شود، برای جلوگیری از آسیب به دیواره مری، نباید آن را خیلی عمیق برش داد. شریان کاروتید مشترک و ورید ژوگولار داخلی در قسمت عمیق عضلات استرنوکلیدوماستوئید در دو طرف قرار دارند. در سطح غضروف کریکوئید، رگ های خونی فوق از موقعیت خط وسط فاصله دارند و به تدریج به سمت پایین به سمت خط وسط حرکت می کنند. آنها به نای در حفره فوق استرنال نزدیک هستند. ناحیه مثلثی شکل در بالا و لبه جلویی عضله استرنوکلیدوماستوئید، مثلث ایمنی نامیده می شود. تراکئوتومی در امتداد خط وسط در این مثلث انجام می شود تا از آسیب به رگ های خونی بزرگ در گردن جلوگیری شود.